HCD

Uit literatuurgegevens blijkt dat het gehalte HCD in spierweefsel van het varken voornamelijk uit carnosine bestaat. Volgens Simonetti et al. 2019 hebben standaard slachtvarkens in het varkenshaasje (longissimus dorsi) 335 mg carnosine/100g vers vlees en een HCD gehalte van rond de 350mg/100g vers vlees. 

​

Norbel varkens in de controlegroep bevatten in longissimus dorsi (varkenshaasje) 380.5mg carnosine/100g vers vlees en 401mg HCD/100g vers vlees. Er waren geen verschillen te zien in sexe.

​

Dit betekent dat deze varkens van nature al een hoger gehalte aan carnosine/HCD bevatten in vergelijking met standaard slachtvarkens. De gehaltes zijn ook hoger dan in het overzichtsartikel van D’Astous-Pagè, waarin verschillende varkensrassen zijn gerangschikt

​

Naast carnosine was ook het gehalte anserine-gehalte in deze varkens hoger dan literatuurgegevens van SImonetti.

 

Opmerking : 

Carnosine kan niet worden gevonden in plantaardig voedsel en moet dus worden opgenomen uit producten van dierlijke oorsprong (bijna uitsluitend uit vlees/spierweefsel). Aan carnosine zijn duidelijk gezondheidseffecten te hangen zoals beschreven door Wu in Amino Acids, 2019 en Derave et al. 2019.

Dripverlies

Naast een hoger gehalte aan carnosine en anserine werd ook een merkelijk verschil in dripverlies vastgesteld. Dripverlies is direct gelinkt aan waterbindingscapaciteit van het vlees. Vlees met een hogere WBC behoudt een beter aspect in de toonbank en leidt ook tot lager kookverlies (lees water in de pan) en een beter mondgevoel bij consumptie.

​

Gemiddelde dripverlies voor Norbel-varkens in deze proef was 5.3%. Vergeleken met Piétrain-nakomelingen in zelfde labo gemeten was dit ongeveer de helft minder dripverlies. Piétrain-nakomelingen gaven in een recente publicatie van Kowalski et al. dripverlies tussen 9.6% en 10.3%.